Reacties cursisten 2016
Reactie basis cursus oktober 2016
Na de basiscursus van april tezamen met mijn dochter, nu op Fuji cursus. Zij niet want ze heeft een Olympus. Ik wel, want die camera vraagt erom heel goed begrepen te worden. De mogelijkheden zijn talrijk. Van de basiscursus meegenomen het spelen met voornamelijk diafragma, belichtingstijden en witbalans. In deze cursus komt daar dan een hele batterij aan andere mogelijkheden bij, zoals veranderen van het dynamisch bereik, de hoge lichten, de lage lichten, de kleurverzadiging, de filmsimulaties. Dat geeft een groot scala aan keuzes om een foto te maken, waarvan je de effecten direct kunt zien in die geweldige elektronische zoeker en in het live-histogram.
Samen met Patrick de hele week gewerkt aan het begrijpen en verkennen van de mogelijkheden en de combinaties, want ik was in deze week “de cursist”. Geweldig om een hele week een op een met Patrick bezig te zijn; alle aandacht voor jou en al je foto’s kunnen besproken worden, maar ook plaats genoeg om tijdens de autoritjes over ander dingen des levens te praten, zoals wielrennen en rugby.
Tijdens de week heeft Patrick mij meegenomen naar twee minder gebruikelijke locaties, een bijna leeggelopen stuwmeer (Lac du Barrage de Saint-Étienne-Cantalès, als ik het goed heb teruggezocht op Google Maps), en de middeleeuwse abdijkerk van Conques. Hoewel een leeg stuwmeer een heel ander perspectief geeft op plezierjachten, was vooral de kerk de grote uitdaging. Moeilijk vanwege het licht en het gebrek aan contrast en probeer dan maar een foto te maken van een nis met een raam in tegenlicht. Dat heeft inderdaad een halfuurtje gekost om tot een goede instelling te komen. Dat is zo’n moment waarop alles wat je geleerd hebt, gebruikt moet worden en systematisch uit geprobeerd, maar het resultaat mag er zijn; dan bewijst de Fuji zijn waarde. Ook hebben we daar geconstateerd dat er toch nog wel iets aan de Fuji te verbeteren valt vanwege “flare” verschijnselen, omdat de standaard zonnekap van de 35mm, f2 lens niet echt goed is.
De laatste dag van de cursus hebben Patrick en ik besteed aan het maken van stillevens met behulp van een off-camera flitser, aangestuurd door de nieuwste Cactus V6-II draadloze zender/ontvanger, die ik had gekocht en meegenomen na Patrick’s enthousiaste bespreking op de website. Daaraan voorafgaande moest er eerst een software update uitgevoerd worden en uiteraard wat basisprincipes van het flitsen worden uitgelegd. Ik moet toegeven dat ik dat onderdeel toch wel heel erg leuk en uitdagend vind en na de cursus mee verder ben gegaan.
Frits
Na de basiscursus van april tezamen met mijn dochter, nu op Fuji cursus. Zij niet want ze heeft een Olympus. Ik wel, want die camera vraagt erom heel goed begrepen te worden. De mogelijkheden zijn talrijk. Van de basiscursus meegenomen het spelen met voornamelijk diafragma, belichtingstijden en witbalans. In deze cursus komt daar dan een hele batterij aan andere mogelijkheden bij, zoals veranderen van het dynamisch bereik, de hoge lichten, de lage lichten, de kleurverzadiging, de filmsimulaties. Dat geeft een groot scala aan keuzes om een foto te maken, waarvan je de effecten direct kunt zien in die geweldige elektronische zoeker en in het live-histogram.
Samen met Patrick de hele week gewerkt aan het begrijpen en verkennen van de mogelijkheden en de combinaties, want ik was in deze week “de cursist”. Geweldig om een hele week een op een met Patrick bezig te zijn; alle aandacht voor jou en al je foto’s kunnen besproken worden, maar ook plaats genoeg om tijdens de autoritjes over ander dingen des levens te praten, zoals wielrennen en rugby.
Tijdens de week heeft Patrick mij meegenomen naar twee minder gebruikelijke locaties, een bijna leeggelopen stuwmeer (Lac du Barrage de Saint-Étienne-Cantalès, als ik het goed heb teruggezocht op Google Maps), en de middeleeuwse abdijkerk van Conques. Hoewel een leeg stuwmeer een heel ander perspectief geeft op plezierjachten, was vooral de kerk de grote uitdaging. Moeilijk vanwege het licht en het gebrek aan contrast en probeer dan maar een foto te maken van een nis met een raam in tegenlicht. Dat heeft inderdaad een halfuurtje gekost om tot een goede instelling te komen. Dat is zo’n moment waarop alles wat je geleerd hebt, gebruikt moet worden en systematisch uit geprobeerd, maar het resultaat mag er zijn; dan bewijst de Fuji zijn waarde. Ook hebben we daar geconstateerd dat er toch nog wel iets aan de Fuji te verbeteren valt vanwege “flare” verschijnselen, omdat de standaard zonnekap van de 35mm, f2 lens niet echt goed is.
De laatste dag van de cursus hebben Patrick en ik besteed aan het maken van stillevens met behulp van een off-camera flitser, aangestuurd door de nieuwste Cactus V6-II draadloze zender/ontvanger, die ik had gekocht en meegenomen na Patrick’s enthousiaste bespreking op de website. Daaraan voorafgaande moest er eerst een software update uitgevoerd worden en uiteraard wat basisprincipes van het flitsen worden uitgelegd. Ik moet toegeven dat ik dat onderdeel toch wel heel erg leuk en uitdagend vind en na de cursus mee verder ben gegaan.
Frits
Reactie basis cursus oktober 2016
Herken je dat: je hebt de mooiste foto in je hoofd, je zet je camera op de AUTO + stand en voilá: prachtige foto! Maar net zo vaak gebeurd dat helemaal niet... de foto werd een teleurstelling of nog erger. En als je zelf dapper aan de slag gaat met je diafragma en sluitertijd hetzelfde verhaal: soms lukt 't, veel vaker niet.
Maar die paar lucky shots geven je tóch het gevoel dat je het ín je hebt, dat je dat vaker wilt.
Twee cursussen verder, leerde ik dat ik NIETS had geleerd, behalve dat docenten goed zijn in indrukwekkende PowerPointPresentaties met ingewikkelde getallen en grafieken en indrukwekkende foto's die ze zelf hadden gemaakt als bewijs dat die ingewikkeldheid nodig was om tot zulke foto's te komen.
Ik gaf op en hoopte op veel lucky shots voor mezelf. Toen kreeg ik een 5 daagse fotocursus voor mijn verjaardag van mijn man, bij Patrick Mollema in het franse Pébru.
BINGO!
Patrick doet niet aan ingewikkelde PowerPointPresentaties. Patrick práát (veel 😁) en tekent soms wat op een white board.
Er is NIETS dat je niet snapt, want ingewikkelde PrietPraat, daar doet Patrick niet aan.
In bijna Cruijffiaanse zinnen legt hij uit dat je moet kijken en hoe je op basis daarvan de volgende (verplichte!) instelstappen gaat maken.
En door het kijken en het volgen van de verplichte stappen (stops) ga je het snappen. En zien!
Wat een feest: controle over je camera!
Bewust legt Patrick in de basis cursus maar een deel uit, van de opties die je camera biedt. Eerst daarmee aan de slag is al meer dan genoeg. Ook voor de ervaren fotograaf. Voor deelnemers met heel dure en geavanceerde apparatuur is PaTrick net zo "streng" als voor de deelnemers met meer eenvoudige apparatuur. Haal eruit wat erin zit.
In elke foto wordt van je verwacht om het onderste uit de kan te halen, geen genoegen nemen met alleen een trapje donkerder of lichter.
Ik had nooit gedacht dat ik zo'n korte tijd zoveel zou leren en vooral kúnnen met mijn eenvoudige camera.
En dan nog dat andere fijne aspect van de cursus: Babs, de prachtige, hartelijke en gastvrije vrouw van Patrick, die de heerlijkste lunches voorschotelt en af en toe ook de mogelijkheid geeft om een avondmaal te bestellen, die je alleen nog maar in je huisje of tentje hoeft op te warmen.
Ik verbleef in de minicabine 'Case' en heb ervan genoten. De kou kon goed verdreven met een petroleum kacheltje (want oktober!) en water was op een paar meter afstand in de buitenkeuken. Twee gaspitten en een waterkoker. Potten, pannen, servies, bestek: het was er allemaal. Heerlijke bedstee en 's morgens zie je de kippen voor je openslaande deuren scharrelen.
Kortom, ik kan geen reden bedenken om niet voor deze cursus te gáán!
Kees
Herken je dat: je hebt de mooiste foto in je hoofd, je zet je camera op de AUTO + stand en voilá: prachtige foto! Maar net zo vaak gebeurd dat helemaal niet... de foto werd een teleurstelling of nog erger. En als je zelf dapper aan de slag gaat met je diafragma en sluitertijd hetzelfde verhaal: soms lukt 't, veel vaker niet.
Maar die paar lucky shots geven je tóch het gevoel dat je het ín je hebt, dat je dat vaker wilt.
Twee cursussen verder, leerde ik dat ik NIETS had geleerd, behalve dat docenten goed zijn in indrukwekkende PowerPointPresentaties met ingewikkelde getallen en grafieken en indrukwekkende foto's die ze zelf hadden gemaakt als bewijs dat die ingewikkeldheid nodig was om tot zulke foto's te komen.
Ik gaf op en hoopte op veel lucky shots voor mezelf. Toen kreeg ik een 5 daagse fotocursus voor mijn verjaardag van mijn man, bij Patrick Mollema in het franse Pébru.
BINGO!
Patrick doet niet aan ingewikkelde PowerPointPresentaties. Patrick práát (veel 😁) en tekent soms wat op een white board.
Er is NIETS dat je niet snapt, want ingewikkelde PrietPraat, daar doet Patrick niet aan.
In bijna Cruijffiaanse zinnen legt hij uit dat je moet kijken en hoe je op basis daarvan de volgende (verplichte!) instelstappen gaat maken.
En door het kijken en het volgen van de verplichte stappen (stops) ga je het snappen. En zien!
Wat een feest: controle over je camera!
Bewust legt Patrick in de basis cursus maar een deel uit, van de opties die je camera biedt. Eerst daarmee aan de slag is al meer dan genoeg. Ook voor de ervaren fotograaf. Voor deelnemers met heel dure en geavanceerde apparatuur is PaTrick net zo "streng" als voor de deelnemers met meer eenvoudige apparatuur. Haal eruit wat erin zit.
In elke foto wordt van je verwacht om het onderste uit de kan te halen, geen genoegen nemen met alleen een trapje donkerder of lichter.
Ik had nooit gedacht dat ik zo'n korte tijd zoveel zou leren en vooral kúnnen met mijn eenvoudige camera.
En dan nog dat andere fijne aspect van de cursus: Babs, de prachtige, hartelijke en gastvrije vrouw van Patrick, die de heerlijkste lunches voorschotelt en af en toe ook de mogelijkheid geeft om een avondmaal te bestellen, die je alleen nog maar in je huisje of tentje hoeft op te warmen.
Ik verbleef in de minicabine 'Case' en heb ervan genoten. De kou kon goed verdreven met een petroleum kacheltje (want oktober!) en water was op een paar meter afstand in de buitenkeuken. Twee gaspitten en een waterkoker. Potten, pannen, servies, bestek: het was er allemaal. Heerlijke bedstee en 's morgens zie je de kippen voor je openslaande deuren scharrelen.
Kortom, ik kan geen reden bedenken om niet voor deze cursus te gáán!
Kees
Reactie basis cursus augustus 2016
Dit jaar liep ik te denken aan de vervolgcursus in combinatie met een nieuwe camera. Babs mailtje over open plaatsen trok me over het lijntje en een boodschappenlijstje van accessoires gemaakt.
Toch een beetje dom geweest en niet gebeld, en helaas daardoor niet de goede spullen mee.
De moed zakt je dan enigszins in de schoenen, dus doe mij niet na en bel!
Ik was die week niet de enige met materiaal problemen maar gelukkig had Patrick bijna overal een oplossing voor of toverde camera's te voorschijn.
Daardoor werd het toch weer een fijne week waarin ik weer veel heb opgestoken.
Bedankt nog voor alle oplossingen en improvisaties Patrick. Ik heb weer veel geleerd en thuis ook weer veel aangeschaft(!).
Jouw enthousiasme zorgt ervoor dat je thuis gekomen doorgaat op de ingeslagen wegen.
Hartelijke groet
Hannie Stork
Dit jaar liep ik te denken aan de vervolgcursus in combinatie met een nieuwe camera. Babs mailtje over open plaatsen trok me over het lijntje en een boodschappenlijstje van accessoires gemaakt.
Toch een beetje dom geweest en niet gebeld, en helaas daardoor niet de goede spullen mee.
De moed zakt je dan enigszins in de schoenen, dus doe mij niet na en bel!
Ik was die week niet de enige met materiaal problemen maar gelukkig had Patrick bijna overal een oplossing voor of toverde camera's te voorschijn.
Daardoor werd het toch weer een fijne week waarin ik weer veel heb opgestoken.
Bedankt nog voor alle oplossingen en improvisaties Patrick. Ik heb weer veel geleerd en thuis ook weer veel aangeschaft(!).
Jouw enthousiasme zorgt ervoor dat je thuis gekomen doorgaat op de ingeslagen wegen.
Hartelijke groet
Hannie Stork
Reactie basis cursus augustus 2016
Ik vond de foto cursus erg goed. De manier waarop de cursus werd gegeven vond ik duidelijk en ik was nog een beginner en de cursus was een goede manier om de juiste gewoontes vanaf het begin aan te leren. Er was een fijne balans tussen de technische aspecten te leren en het in de praktijk te oefenen. Ik vond de opbouw ook fijn zodat je elke dag een nieuwe setting handmatig kon implementeren om je foto's nog beter te maken.
E.N provincie Utrecht
Ik vond de foto cursus erg goed. De manier waarop de cursus werd gegeven vond ik duidelijk en ik was nog een beginner en de cursus was een goede manier om de juiste gewoontes vanaf het begin aan te leren. Er was een fijne balans tussen de technische aspecten te leren en het in de praktijk te oefenen. Ik vond de opbouw ook fijn zodat je elke dag een nieuwe setting handmatig kon implementeren om je foto's nog beter te maken.
E.N provincie Utrecht
Reactie basis cursus augustus 2016
Nadat ik had besloten dat ik de trektocht met mijn campertje deze zomer wilde aanvullen met een fotocursus, zocht ik aanbod dat enigszins op mijn route lag. De uitdagende website van Patrick sprak me meteen aan en gelukkig kon ik er ook nog terecht. Ik heb er geen moment spijt van gehad! Vooral omdat je meteen enorm gestimuleerd en gemotiveerd wordt om volgens ‘de methode Patrick’ te gaan fotograferen. Op het laatst weet je niet beter dan 0-metingen en trapjes schieten, bofjes en ruks. En gegarandeerd betere resultaten! Ongekende eigenschappen, maar ook de pro’s en contra’s van jouw camera werden en passant duidelijk. De instructies, gecombineerd met opdrachten in de fotogenieke omgeving, werden met veel geduld door Patrick gegeven. Het bespreken van onze foto’s na afloop was meteen een leerzame toets.
Het was super gezellig dat de medecursisten allemaal op het idyllische kleinschalige terrein van Patrick en Babs verbleven, in huisjes, tent of camper. Babs zorgde niet alleen voor de heerlijke lunch, maar zorgde ook dat je je meteen thuis voelde door haar hartelijke gastvrouwschap. Met plezier heb ik dan ook mijn verblijf met een paar dagen verlengd. Met andere cursisten kon ik zo het geleerde nog eens in de praktijk brengen bij de watervallen en kastelen in de buurt.
Kortom, ik heb veel geleerd van Patrick, heb gezellige medecursisten ontmoet en genoten van de mooie omgeving. Én het was bijzonder goed toeven op de camping van Babs en Patrick in Pébru!
Mariette
Nadat ik had besloten dat ik de trektocht met mijn campertje deze zomer wilde aanvullen met een fotocursus, zocht ik aanbod dat enigszins op mijn route lag. De uitdagende website van Patrick sprak me meteen aan en gelukkig kon ik er ook nog terecht. Ik heb er geen moment spijt van gehad! Vooral omdat je meteen enorm gestimuleerd en gemotiveerd wordt om volgens ‘de methode Patrick’ te gaan fotograferen. Op het laatst weet je niet beter dan 0-metingen en trapjes schieten, bofjes en ruks. En gegarandeerd betere resultaten! Ongekende eigenschappen, maar ook de pro’s en contra’s van jouw camera werden en passant duidelijk. De instructies, gecombineerd met opdrachten in de fotogenieke omgeving, werden met veel geduld door Patrick gegeven. Het bespreken van onze foto’s na afloop was meteen een leerzame toets.
Het was super gezellig dat de medecursisten allemaal op het idyllische kleinschalige terrein van Patrick en Babs verbleven, in huisjes, tent of camper. Babs zorgde niet alleen voor de heerlijke lunch, maar zorgde ook dat je je meteen thuis voelde door haar hartelijke gastvrouwschap. Met plezier heb ik dan ook mijn verblijf met een paar dagen verlengd. Met andere cursisten kon ik zo het geleerde nog eens in de praktijk brengen bij de watervallen en kastelen in de buurt.
Kortom, ik heb veel geleerd van Patrick, heb gezellige medecursisten ontmoet en genoten van de mooie omgeving. Én het was bijzonder goed toeven op de camping van Babs en Patrick in Pébru!
Mariette
Reactie basis cursus juli 2016
Deze zomer hebben Roos (15), Sam (14) en ik (55) de beginnerscursus bij Patrick gevolgd.
Hoewel ze net een schooljaar achter de rug hadden en je zou verwachten dat ze even geen les wilden hebben, wilden ze graag leren fotograferen.
En wat is er nou leuker dan met je kinderen samen een cursus te doen?
Patrick begon wat voorzichtig met twee tieners in de cursus, maar toen bleek dat ze gevoel voor fotografie hadden en heel serieus waren, ging hij “los”. En dat was nou wat het zo leuk maakte.
De energie en betrokkenheid spatten er af en we hebben een erg fijne, intensieve en leerzame week gehad.
Er gaan al stemmen op over de vervolgcursus.
Eduard
Deze zomer hebben Roos (15), Sam (14) en ik (55) de beginnerscursus bij Patrick gevolgd.
Hoewel ze net een schooljaar achter de rug hadden en je zou verwachten dat ze even geen les wilden hebben, wilden ze graag leren fotograferen.
En wat is er nou leuker dan met je kinderen samen een cursus te doen?
Patrick begon wat voorzichtig met twee tieners in de cursus, maar toen bleek dat ze gevoel voor fotografie hadden en heel serieus waren, ging hij “los”. En dat was nou wat het zo leuk maakte.
De energie en betrokkenheid spatten er af en we hebben een erg fijne, intensieve en leerzame week gehad.
Er gaan al stemmen op over de vervolgcursus.
Eduard
Reactie Tour de France cursus juli 2016
En dan ga je dan weer voor de derde keer op maandagmorgen de trap op naar het fotoatelier. ’s Morgens vroeg nog wezen fotograferen in Nieudan. Ik kwam aan toen het helder was. Het leek wel of er een snelkookpan met melk geëxplodeerd is, want binnen vijf minuten zat ik dicht in de mist. En dan maak je van de nood een deugd. En voor mijn gevoel toch nog wel wat aardige foto’s’ geschoten. Eén liet ik er zien. Patrick die volgens goed gebruik weer de koffie aan het verzorgen was, keek even over mijn schouder mee: “Geen zwarten”. Dat zet je weer met beide voeten op de grond en weet je waar voor je weer naar Pebru gekomen bent. Om feedback te krijgen, om betere foto’s te kunnen maken. Na twee cursussen weet Patrick maar al te goed wat je kunt. Hij wil dan ook dat je het laat zien. En dat komt best nog wel een aantal keren terug die week. Op zijn Patricks: “waarom maak je je trappetjes niet af. Je hebt geleerd hoe het contrast te gebruiken. Laat dat dan zien. Dat mag ik verwachten van je na de gevorderde cursus”. Het is duidelijk de gemakzucht moet er uit en de scherpte er in……
Maandagochtend aan de hand van tourfoto’s van Patrick de tips en trucs doorgenomen. Vooral leren je goed voor te bereiden op de renners die in een flits voor bij komen. Van belang het goede licht, rekening houden met wisselende omstandigheden, schaduw volle zon, plotselinge wolk voor de zon, het contrast en vooral hoe en waarop ga je scherp stellen, wat kun je allemaal verwachten zoals mensen die ineens voor je gaan staan. Denk na over wat voor foto je wilt maken, welke lens je gaat gebruiken. Het lijkt allemaal zo simpel. De renners komen niet terug. Dus je hebt maar 1 kans.
Maandagmiddag. Daar staan we dan voor het huis van Patrick en Babs. En Patrick de heuvel maar op en af fietsen als levend oefenmateriaal. Hij bleef maar gaan. Een fraaie wielercarrière is aan hem voor bij gegaan. Het lijkt zo simpel. Maar als je na een paar dagen terug kijkt, realiseer je je dat het op deze manier oefenen van groot belang geweest is.
Patrick heeft de hele week uitstekend voorbereid. Dinsdag gaat het gebeuren. Om 12.00 uur rijden we weg. We gaan naar de finish in Limoges. En hoe dichter we bij Limoges komen hoe meer de spanning in de bus stijgt. Gaat het wel lukken? Immers we staan vlak voor de finish en de renners komen met bijna 70 km per uur langs racen. Als we uitstappen hoor je direct de bekende klanken van de tour en volgen we de mensen. Binnen 5 minuten staan we langs het parcours op nog geen 1.000 meter van de finish.
We zijn ineens deelgenoot van iets heel groots. Zo veel te zien en te beleven. Je vraagt je af waar te beginnen met het fotograferen. Ik ga op zoek naar een goede plek. Voor je het weet gaan we allemaal op in de massa. En dat is een groot verschil met de reguliere cursussen. Dan blijf je bij elkaar, kun je het advies van Patrick vragen, kijk je even hoe een ander het doet. Maar nu sta je er alleen voor en zo voelt het aanvankelijk ook. Gelukkig hebben we nog uren de tijd voordat de renners komen. Van te voren denk je, moeten we er echt zo vroeg zijn. Het antwoord is dus ja, dat is noodzaak zelfs. En al heel snel wordt het me duidelijk dat de tour geen normale wielerwedstrijd is. Het is een beleving, een groots volksfeest waar iedereen op af komt. Dat geeft een heel bijzondere sfeer die je ervaart als je zo tussen de mensen staat. Omdat je op zoek gaat naar sprekende beelden beleef je alles nog veel intenser.
Na een aantal uren tour fotograferen ben je bek af. En dan – ja – het is nog steeds een cursus, de foto’s nabespreken. Op dinsdag betekende dat om 20.00 uur terug in Pebru. Direct door naar het atelier, genieten van de warme maaltijd van Baps vol spanning of de foto’s goed gelukt zouden zijn. En dan nabespreken tot elf uur. Opluchting en voldoening bij iedereen. Er zitten veel fraaie foto’s bij.
Voor woensdag had Patrick een mooie plek uitgezocht. Een grote hangbrug over een stuwmeer met een tunneltje dat verkoeling bracht. Totaal andere sfeer dan in Limoges. Midden in de campagne rustig wachten op de renners. En omdat er minder te zien was dan in Limoges, loop je na te denken welke lens te gebruiken. Een paar keer wisselen en de onzekerheid sluipt er in. Dit was niet mijn beste dag. Was ook te zien aan de resultaten.
Op donderdag gingen we naar het depart. We waren er vroeg bij en langzaam liep het dorp vol. Zo vol dat je op het laatst bijna niet meer kon bewegen omdat de hele menigte vast stond. Ik fotografeerde met een 70-200mm. Het gebeurde dus dat je daar mensen per ongeluk mee tegen het hoofd stoot omdat je met je camera draait. Trouwens tussen de hoofden door schieten levert ook bijzondere plaatje op.
Na 4 spektakel vertrokken de renners. Op de terugweg naar de auto werden we muzikaal begeleid door Coldplay met een A sky full of stars. 2 weken eerder had ik Coldplay nog in de Arena gezien. Het kon gewoon niet mooier. Bij de bus aangekomen gaf ik nog na stuiterend van de adrenaline Patrick een high five. Op zo’n manier fotograferen bij de tour was voor mij een once in a lifetime experience. Patrick ontzettend bedankt!!
Tonnis
En dan ga je dan weer voor de derde keer op maandagmorgen de trap op naar het fotoatelier. ’s Morgens vroeg nog wezen fotograferen in Nieudan. Ik kwam aan toen het helder was. Het leek wel of er een snelkookpan met melk geëxplodeerd is, want binnen vijf minuten zat ik dicht in de mist. En dan maak je van de nood een deugd. En voor mijn gevoel toch nog wel wat aardige foto’s’ geschoten. Eén liet ik er zien. Patrick die volgens goed gebruik weer de koffie aan het verzorgen was, keek even over mijn schouder mee: “Geen zwarten”. Dat zet je weer met beide voeten op de grond en weet je waar voor je weer naar Pebru gekomen bent. Om feedback te krijgen, om betere foto’s te kunnen maken. Na twee cursussen weet Patrick maar al te goed wat je kunt. Hij wil dan ook dat je het laat zien. En dat komt best nog wel een aantal keren terug die week. Op zijn Patricks: “waarom maak je je trappetjes niet af. Je hebt geleerd hoe het contrast te gebruiken. Laat dat dan zien. Dat mag ik verwachten van je na de gevorderde cursus”. Het is duidelijk de gemakzucht moet er uit en de scherpte er in……
Maandagochtend aan de hand van tourfoto’s van Patrick de tips en trucs doorgenomen. Vooral leren je goed voor te bereiden op de renners die in een flits voor bij komen. Van belang het goede licht, rekening houden met wisselende omstandigheden, schaduw volle zon, plotselinge wolk voor de zon, het contrast en vooral hoe en waarop ga je scherp stellen, wat kun je allemaal verwachten zoals mensen die ineens voor je gaan staan. Denk na over wat voor foto je wilt maken, welke lens je gaat gebruiken. Het lijkt allemaal zo simpel. De renners komen niet terug. Dus je hebt maar 1 kans.
Maandagmiddag. Daar staan we dan voor het huis van Patrick en Babs. En Patrick de heuvel maar op en af fietsen als levend oefenmateriaal. Hij bleef maar gaan. Een fraaie wielercarrière is aan hem voor bij gegaan. Het lijkt zo simpel. Maar als je na een paar dagen terug kijkt, realiseer je je dat het op deze manier oefenen van groot belang geweest is.
Patrick heeft de hele week uitstekend voorbereid. Dinsdag gaat het gebeuren. Om 12.00 uur rijden we weg. We gaan naar de finish in Limoges. En hoe dichter we bij Limoges komen hoe meer de spanning in de bus stijgt. Gaat het wel lukken? Immers we staan vlak voor de finish en de renners komen met bijna 70 km per uur langs racen. Als we uitstappen hoor je direct de bekende klanken van de tour en volgen we de mensen. Binnen 5 minuten staan we langs het parcours op nog geen 1.000 meter van de finish.
We zijn ineens deelgenoot van iets heel groots. Zo veel te zien en te beleven. Je vraagt je af waar te beginnen met het fotograferen. Ik ga op zoek naar een goede plek. Voor je het weet gaan we allemaal op in de massa. En dat is een groot verschil met de reguliere cursussen. Dan blijf je bij elkaar, kun je het advies van Patrick vragen, kijk je even hoe een ander het doet. Maar nu sta je er alleen voor en zo voelt het aanvankelijk ook. Gelukkig hebben we nog uren de tijd voordat de renners komen. Van te voren denk je, moeten we er echt zo vroeg zijn. Het antwoord is dus ja, dat is noodzaak zelfs. En al heel snel wordt het me duidelijk dat de tour geen normale wielerwedstrijd is. Het is een beleving, een groots volksfeest waar iedereen op af komt. Dat geeft een heel bijzondere sfeer die je ervaart als je zo tussen de mensen staat. Omdat je op zoek gaat naar sprekende beelden beleef je alles nog veel intenser.
Na een aantal uren tour fotograferen ben je bek af. En dan – ja – het is nog steeds een cursus, de foto’s nabespreken. Op dinsdag betekende dat om 20.00 uur terug in Pebru. Direct door naar het atelier, genieten van de warme maaltijd van Baps vol spanning of de foto’s goed gelukt zouden zijn. En dan nabespreken tot elf uur. Opluchting en voldoening bij iedereen. Er zitten veel fraaie foto’s bij.
Voor woensdag had Patrick een mooie plek uitgezocht. Een grote hangbrug over een stuwmeer met een tunneltje dat verkoeling bracht. Totaal andere sfeer dan in Limoges. Midden in de campagne rustig wachten op de renners. En omdat er minder te zien was dan in Limoges, loop je na te denken welke lens te gebruiken. Een paar keer wisselen en de onzekerheid sluipt er in. Dit was niet mijn beste dag. Was ook te zien aan de resultaten.
Op donderdag gingen we naar het depart. We waren er vroeg bij en langzaam liep het dorp vol. Zo vol dat je op het laatst bijna niet meer kon bewegen omdat de hele menigte vast stond. Ik fotografeerde met een 70-200mm. Het gebeurde dus dat je daar mensen per ongeluk mee tegen het hoofd stoot omdat je met je camera draait. Trouwens tussen de hoofden door schieten levert ook bijzondere plaatje op.
Na 4 spektakel vertrokken de renners. Op de terugweg naar de auto werden we muzikaal begeleid door Coldplay met een A sky full of stars. 2 weken eerder had ik Coldplay nog in de Arena gezien. Het kon gewoon niet mooier. Bij de bus aangekomen gaf ik nog na stuiterend van de adrenaline Patrick een high five. Op zo’n manier fotograferen bij de tour was voor mij een once in a lifetime experience. Patrick ontzettend bedankt!!
Tonnis
Reactie Tour de France cursus juli 2016
Hoewel de oefenstof van de vervolgcursus in mei nog helemaal niet bezonken was, deed zich in juli de unieke mogelijkheid voor om twee van mijn passies te combineren. In de Tour-cursus zou ik mij zowel met fotograferen als fietsen kunnen bezighouden.
Na een korte introductie waarin de voorgaande stof en het belang van een goede voorbereiding nog eens even werd herhaald, kon er al op de eerste dag geoefend worden met ….. scherpstellen. Dat lijkt overdreven, maar dat was het helemaal niet.
In de Tour staat het onderwerp immers niet stil, maar komt met een reuze vaart op je af gestoven. Gelukkig was Patrick bereid om vele malen op ons af te fietsen en kregen we de gelegenheid met autofocus op de single- en continu-stand te oefenen.
Tot de tanden gewapend met alle kennis vertrokken we de volgende dag naar Limoges, een van de finishplaatsen in de Tour. Hoewel veel wegen al afgesloten waren, konden we gemakkelijk en tijdig vlakbij de finish langs het parcours plaatsnemen.
Eerlijk gezegd beperkten mijn eerdere ervaringen zich in hoofdzaak tot het op televisie volgen van de wedstrijd. Wat ik mij nooit gerealiseerd had welk circus aan het passeren van de renners voorafgaat.
De lichtomstandigheden in Limoges waren lastig, afwisselend zon en wolken. Dat betekende de tijd nemen om op de Tourkaravaan (een bombardement van snoep, petjes, vlaggetjes enzovoorts) te oefenen met de instellingen voor beide omstandigheden.
Vervolgens wachten op de renners. Hun komst kondigt zich aan door het geluid van een televisie-helikopter en een overvloed aan motoragenten met zwaailicht.
Helaas fietsen de renners in de Tour veel harder dan Patrick de dag ervoor en zijn zij niet bereid nog even opnieuw langs te komen rijden. Als je dan met single focus op het verkeerde reclamebord hebt scherp gesteld en de renners met 70 km/u langs fietsen heb je even later heel veel onscherpe foto’s! Gelukkig zijn er de achterblijvers bij wie je de gemaakte fouten kunt herstellen en is het resultaat van de dag toch nog zeer bevredigend.
De dag erna een etappe waar Patrick een rustige plek halverwege voor ons had uitgezocht, vlakbij een brug en een tunneltje gevolgd door een haakse bocht. Anders dan gedacht was de plek veel minder rustig. Half Frankrijk had zich al met campers en tentjes langs het parcours geposteerd, maar er was nog voldoende ruimte. Geleerd van de ervaringen van de dag ervoor nu de autofocus afwisselend op de single- (op de stilzittende bezoekers) en continu-stand (op auto’s en renners) geprobeerd. En ja, dat ging mede door het meer constante licht al veel beter. Probleem was nog wel dat de renners door het beeld bewegen en het scherpstelpunt niet meebeweegt. Maar nadat het geheel voorbij was tevreden in de rij aangesloten en de foto’s in Pebru bekeken.
Het derde bezoek aan een etappe richtte zich op de start van een etappe. Veel mensen achter dranghekken, hoogwaardigheidsbekleders uit de regio en uiteindelijk renners op een podium. Al met al zoveel te zien dat je haast vergat te fotograferen. Maar gelukkig ruim de tijd om te kijken en foto’s van pratende en handtekeningen uitdelende renners te maken. Ook hier weer veel lawaai, veel kleur en veel gelegenheid om nog eens te zien hoeveel mensen er bij de organisatie van de Tour betrokkene zijn en voldoende kans om van dichtbij mooie foto’s van de renners te maken. Door de warmte en de drukte een vermoeiende dag, maar de resultaten maakten het de moeite waard.
De laatste dag van de cursus een rustig programma, niet meer over de Tour maar wel met aandacht voor fietsen. In close-up en met flitser aardige stillevens gemaakt en weer een beetje uit te rusten alvorens de dag erna weer naar huis te rijden.
Een aanrader dus voor de liefhebbers van fietsen/sport en fotografie en een goede gelegenheid om te proberen alle geleerde vaardigheden ook onder druk (tempo van de wedstrijd) in de praktijk te brengen.
Een bonus is tenslotte dat je bij het fotograferen erna steeds het gevoel hebt rustig de tijd voor alles te kunnen nemen!
Hans
Hoewel de oefenstof van de vervolgcursus in mei nog helemaal niet bezonken was, deed zich in juli de unieke mogelijkheid voor om twee van mijn passies te combineren. In de Tour-cursus zou ik mij zowel met fotograferen als fietsen kunnen bezighouden.
Na een korte introductie waarin de voorgaande stof en het belang van een goede voorbereiding nog eens even werd herhaald, kon er al op de eerste dag geoefend worden met ….. scherpstellen. Dat lijkt overdreven, maar dat was het helemaal niet.
In de Tour staat het onderwerp immers niet stil, maar komt met een reuze vaart op je af gestoven. Gelukkig was Patrick bereid om vele malen op ons af te fietsen en kregen we de gelegenheid met autofocus op de single- en continu-stand te oefenen.
Tot de tanden gewapend met alle kennis vertrokken we de volgende dag naar Limoges, een van de finishplaatsen in de Tour. Hoewel veel wegen al afgesloten waren, konden we gemakkelijk en tijdig vlakbij de finish langs het parcours plaatsnemen.
Eerlijk gezegd beperkten mijn eerdere ervaringen zich in hoofdzaak tot het op televisie volgen van de wedstrijd. Wat ik mij nooit gerealiseerd had welk circus aan het passeren van de renners voorafgaat.
De lichtomstandigheden in Limoges waren lastig, afwisselend zon en wolken. Dat betekende de tijd nemen om op de Tourkaravaan (een bombardement van snoep, petjes, vlaggetjes enzovoorts) te oefenen met de instellingen voor beide omstandigheden.
Vervolgens wachten op de renners. Hun komst kondigt zich aan door het geluid van een televisie-helikopter en een overvloed aan motoragenten met zwaailicht.
Helaas fietsen de renners in de Tour veel harder dan Patrick de dag ervoor en zijn zij niet bereid nog even opnieuw langs te komen rijden. Als je dan met single focus op het verkeerde reclamebord hebt scherp gesteld en de renners met 70 km/u langs fietsen heb je even later heel veel onscherpe foto’s! Gelukkig zijn er de achterblijvers bij wie je de gemaakte fouten kunt herstellen en is het resultaat van de dag toch nog zeer bevredigend.
De dag erna een etappe waar Patrick een rustige plek halverwege voor ons had uitgezocht, vlakbij een brug en een tunneltje gevolgd door een haakse bocht. Anders dan gedacht was de plek veel minder rustig. Half Frankrijk had zich al met campers en tentjes langs het parcours geposteerd, maar er was nog voldoende ruimte. Geleerd van de ervaringen van de dag ervoor nu de autofocus afwisselend op de single- (op de stilzittende bezoekers) en continu-stand (op auto’s en renners) geprobeerd. En ja, dat ging mede door het meer constante licht al veel beter. Probleem was nog wel dat de renners door het beeld bewegen en het scherpstelpunt niet meebeweegt. Maar nadat het geheel voorbij was tevreden in de rij aangesloten en de foto’s in Pebru bekeken.
Het derde bezoek aan een etappe richtte zich op de start van een etappe. Veel mensen achter dranghekken, hoogwaardigheidsbekleders uit de regio en uiteindelijk renners op een podium. Al met al zoveel te zien dat je haast vergat te fotograferen. Maar gelukkig ruim de tijd om te kijken en foto’s van pratende en handtekeningen uitdelende renners te maken. Ook hier weer veel lawaai, veel kleur en veel gelegenheid om nog eens te zien hoeveel mensen er bij de organisatie van de Tour betrokkene zijn en voldoende kans om van dichtbij mooie foto’s van de renners te maken. Door de warmte en de drukte een vermoeiende dag, maar de resultaten maakten het de moeite waard.
De laatste dag van de cursus een rustig programma, niet meer over de Tour maar wel met aandacht voor fietsen. In close-up en met flitser aardige stillevens gemaakt en weer een beetje uit te rusten alvorens de dag erna weer naar huis te rijden.
Een aanrader dus voor de liefhebbers van fietsen/sport en fotografie en een goede gelegenheid om te proberen alle geleerde vaardigheden ook onder druk (tempo van de wedstrijd) in de praktijk te brengen.
Een bonus is tenslotte dat je bij het fotograferen erna steeds het gevoel hebt rustig de tijd voor alles te kunnen nemen!
Hans
Reactie vervolg cursus juni 2016
“Er zijn van die momenten dan kan je iemand wel wat toe wensen”!
In mei 2015 heb ik de basiscursus gevolgd. Vervolgens ijverig aan het oefenen gegaan. Ik dacht dat ik nu dus best mooie foto’s kon maken, maar toch kwamen er foto’s met de nodige frustraties. Daarbij een enkele keer via Facebook commentaar van Babs: met de gevorderden cursus leer je zout en peper toevoegen! Dus we gaan inderdaad de gevorderden cursus doen. Ik heb nog véél meer te leren!
De zondag vóór de cursus ben ik nog foto’s wezen maken bij de Tours de Merle, met man en zwager (laatstgenoemde heeft de vervolgcursus al gedaan). Hij heeft mij uitgedaagd om een mooie foto van mos op een dakpan te maken. Ik heb het uiterste gegeven en ik vond dat ik een mooie foto had. Dan komt het vergelijk met die van mijn zwager; die was mooier, meer doortekening. Ik wil dus meteen weten hoe hij dat doet. Antwoord: dat leer je vanaf morgen!! Of hij niet even een tipje van de sluier kon op lichten……. Nee, dat deed hij niet. Patrick zou het mij allemaal leren. Enigszins gefrustreerd terug naar Pébru. Ik kon hem wel wat toewensen!!!! Waarom zegt hij het niet gewoon, kan ik vast oefenen…..
Wat hij zei is echter helemaal waar! Patrick heeft ons geleerd om nog meer gestructureerd aan het werk te gaan, nóg beter te kijken, nóg beter op je histogram te letten (wat is die Hoodman een onmisbaar onderdeel gebleken). Het is niet snel goed. Ga nog maar terug en probeer beter, was vaak zijn advies.
Ook de uitrusting wordt uitgebreider. Een externe flitser erbij, een flitsstatief erbij…….
Maar wat belangrijker is: je maakt nooit meer zo maar even een foto! Je gaat kijken, nadenken, terug naar de beginstand en van daaruit opbouwen, kijken, kijken, kijken. Uiteraard gaat de hele uitrusting uit de verpakking!
Naar het histogram kijken schiet er nu soms nog even bij in, vooral als ik enthousiast ben met wat ik voor mij zie (de truckies op het truckstarfestival bijvoorbeeld….)
Ik ben ontzettend blij ook de vervolgcursus gevolgd te hebben. Nu alles nog meer in de praktijk brengen.
Dank nog voor de fijne, leerzame week en de goede verzorging door Babs.
Groetjes, Liesbeth
“Er zijn van die momenten dan kan je iemand wel wat toe wensen”!
In mei 2015 heb ik de basiscursus gevolgd. Vervolgens ijverig aan het oefenen gegaan. Ik dacht dat ik nu dus best mooie foto’s kon maken, maar toch kwamen er foto’s met de nodige frustraties. Daarbij een enkele keer via Facebook commentaar van Babs: met de gevorderden cursus leer je zout en peper toevoegen! Dus we gaan inderdaad de gevorderden cursus doen. Ik heb nog véél meer te leren!
De zondag vóór de cursus ben ik nog foto’s wezen maken bij de Tours de Merle, met man en zwager (laatstgenoemde heeft de vervolgcursus al gedaan). Hij heeft mij uitgedaagd om een mooie foto van mos op een dakpan te maken. Ik heb het uiterste gegeven en ik vond dat ik een mooie foto had. Dan komt het vergelijk met die van mijn zwager; die was mooier, meer doortekening. Ik wil dus meteen weten hoe hij dat doet. Antwoord: dat leer je vanaf morgen!! Of hij niet even een tipje van de sluier kon op lichten……. Nee, dat deed hij niet. Patrick zou het mij allemaal leren. Enigszins gefrustreerd terug naar Pébru. Ik kon hem wel wat toewensen!!!! Waarom zegt hij het niet gewoon, kan ik vast oefenen…..
Wat hij zei is echter helemaal waar! Patrick heeft ons geleerd om nog meer gestructureerd aan het werk te gaan, nóg beter te kijken, nóg beter op je histogram te letten (wat is die Hoodman een onmisbaar onderdeel gebleken). Het is niet snel goed. Ga nog maar terug en probeer beter, was vaak zijn advies.
Ook de uitrusting wordt uitgebreider. Een externe flitser erbij, een flitsstatief erbij…….
Maar wat belangrijker is: je maakt nooit meer zo maar even een foto! Je gaat kijken, nadenken, terug naar de beginstand en van daaruit opbouwen, kijken, kijken, kijken. Uiteraard gaat de hele uitrusting uit de verpakking!
Naar het histogram kijken schiet er nu soms nog even bij in, vooral als ik enthousiast ben met wat ik voor mij zie (de truckies op het truckstarfestival bijvoorbeeld….)
Ik ben ontzettend blij ook de vervolgcursus gevolgd te hebben. Nu alles nog meer in de praktijk brengen.
Dank nog voor de fijne, leerzame week en de goede verzorging door Babs.
Groetjes, Liesbeth
Reactie vervolg cursus juni 2016
‘Leren fotograferen is te beschouwen als leren je eigen sfeer te maken te maken op een afbeelding.
Volgens mij is het dát wat de vervolgcursus bij Patrick biedt.
Het is een week waarin een wonderlijke overgang plaats vindt. Patrick als ‘meester’ in de dubbele betekenis van het woord, die zijn kennis en vaardigheden zo goed als hij kan overgeeft aan zijn leerlingen zodat die daarna op eigen benen verder moeten en de klas verlegen maar hoopvol, zullen moeten verlaten.
De geborgenheid bij aanvang, de wederzijdse herkenning en waardering van de meester en de leerling, de goede, veilige en gezellige sfeer met 4 cursisten, is als een noodzakelijke voorwaarde om te kunnen leren met vallen en opstaan.
Om net als een kind weer te ervaren dat je iets nieuws kunt. Ik had nooit gedacht dat ik op eind van de week de meester kon zijn van de foto die ik in gedachte heb. Het onbereikbare lijkt tastbaar geworden. Het is een geweldige ervaring die inspireert tot doorgaan, durven, proberen.
‘Pebru’ staat voor leven op een wolk, Babs en Patrick, aards, terug naar plezier en ruimte, voor opnieuw leren spelen.’
Jan
‘Leren fotograferen is te beschouwen als leren je eigen sfeer te maken te maken op een afbeelding.
Volgens mij is het dát wat de vervolgcursus bij Patrick biedt.
Het is een week waarin een wonderlijke overgang plaats vindt. Patrick als ‘meester’ in de dubbele betekenis van het woord, die zijn kennis en vaardigheden zo goed als hij kan overgeeft aan zijn leerlingen zodat die daarna op eigen benen verder moeten en de klas verlegen maar hoopvol, zullen moeten verlaten.
De geborgenheid bij aanvang, de wederzijdse herkenning en waardering van de meester en de leerling, de goede, veilige en gezellige sfeer met 4 cursisten, is als een noodzakelijke voorwaarde om te kunnen leren met vallen en opstaan.
Om net als een kind weer te ervaren dat je iets nieuws kunt. Ik had nooit gedacht dat ik op eind van de week de meester kon zijn van de foto die ik in gedachte heb. Het onbereikbare lijkt tastbaar geworden. Het is een geweldige ervaring die inspireert tot doorgaan, durven, proberen.
‘Pebru’ staat voor leven op een wolk, Babs en Patrick, aards, terug naar plezier en ruimte, voor opnieuw leren spelen.’
Jan
Twee reacties tegelijk op basis en vervolg cursus 2015, 2016
Eind 2013 kwam ik door een toevalligheid terecht op de website van DFV. Ik bezocht die site daarna nog meerdere malen. Er ontstond een beeld van een bevlogen figuur op een heuvel in Zuid-Frankrijk. Iemand met een eigenzinnige kijk op de wereld van de fotografie en niet te benauwd om de wereld daarvan in kennis te stellen.
Maar er lopen genoeg mensen met eigenzinnige opvattingen rond, en dat was op zich geen reden om koers te zetten naar Pebru. Een aantal redenen deden me besluiten om toch te gaan.
De conclusie dat het kopen van steeds betere camera’s (eerst analoog, later digitaal) niet altijd tot betere foto’s leidde.
De visie om vanuit een goede beheersing van de techniek een goede foto te leren maken.
De foto’s van de cursisten, die lieten zien dat de meester de materie meester was en dat ook kon overbrengen.
De sympathieke website van Camping P&B en
Mijn wederhelft die de magische woorden sprak: “gewoon doen”.
Dus werd in mei 2014 de knoop doorgehakt en in mei 2015 was het eindelijk zover. Met echtgenote en dochter, een nieuwe D7000 (toch wat veel knopjes vergeleken met de D3000), en ander spul afgereisd naar het zuiden. Daar wachtte de Gite ons, en een hartelijke ontvangst door Babs, maar ook door Frank en Liesbeth, die met een goed glas wijn de week openden.
De cursus bracht wat beloofd was. Je wordt geheel ondergedompeld in de fotografie. Een goede mix van theorie en praktijk. En bovendien de gelegenheid om die praktijk in een bijzonder mooie omgeving te (be)oefenen. Het is duidelijk dat het concept van de basiscursus inmiddels goed is uitgerijpt. Bijzonder dat de leraar na zoveel basiscursussen nog altijd enthousiast is.
Bij de portretsessie had de groep het even moeilijk. Het was overduidelijk dat de maitre niet helemaal (helemaal niet?) tevreden was. Maar gelukkig bleef het niet bij kritiek. Later in de week was nieuwe moed verzameld en werd een beter resultaat bereikt.
De vierde dag betekende vroeg uit de veren en laat onder de wol. Maar wat was het de moeite waard.
Aan het begin van de cursus vroeg ik me af wat de meerwaarde was. Diafragma, sluitertijd, ISO, de theorie kende ik wel. Aan het eind van de cursus was dat wel duidelijk: je leert:
Een gestructureerde manier om foto’s te maken.
Kijken naar je onderwerp, je instellingen en de effecten daarvan.
Geleidelijk te voorspellen (vooral ook in de weken erna) wat het effect van je acties gaat worden.
Niet te snel opgeven.
Voor 2016 weer geboekt, want het is duidelijk dat er nog wat te leren valt.
Pebru 2016
Op de laatste dag van april werd ditmaal met 2 auto’s (dochter had broer en zus enthousiast gemaakt voor een bijna contactloos bestaan; leve echter het wifi-hok) de reis naar de Gite aanvaard.
De foto-uitrusting was wat uitgebreid. Geen spijt van de op het allerlaatste moment aangeschafte “hoodman” en het vorig jaar gekochte statief, waarmee – in tegenstelling tot mijn oude (video)statief - ook staande opnamen mogelijk zijn.
Frankrijk is zoals ieder weet het land waar God schijnt te wonen, en de Correze is een mooi stukje achtertuin. Na een korte recapitulatie nu “deel 2” van de instellingen. We vormden een 100% Nikon-groepje en konden ons uitleven met de picture controls, met name contrast en kleurverzadiging.
Ook nu een mooie mix van theorie en praktijk. Stuwdammen van gewapend beton en (eigenwijs, tja) aaibare stuwdammen. Stuwdammen in de avondzon zonder zon. Gewoon omdat het kan.
En in de middag koeien en nog meer koeien. Ik wist niet dat die beesten zo verschilden en dat dezelfde koe zo verschillend kon worden neergezet. Het werd ook duidelijk dat de meester ook oog heeft voor het persoonlijk welzijn van zijn cursisten, aangezien sommige koeien stieren heten. Vanaf een berghelling weerklonk: UIT DAT WEILAND JACQUES (en ik maar denken dat het allemaal wel safe was. Die stier was dan wel groot, maar ook wel relaxed. En ik had mijn rode fleece jack toch uitgedaan. En er was toch een -OK, miniem- blauw schrikdraadje, dat vanaf de helling niet te zien was, desondanks werd vriend Bull toch wat onrustiger en was hij opeens toch wel erg groot). Je leert niet alleen fotograferen, maar ook wat van allerlei beesten.
En dan woensdag de mysteries van het (draadloos) flitsen. Je ziet de foto’s op de site en het kwartje valt (nou ja, begint te rollen). Donderdagavond een ruineus kerkje gefotografeerd (niemand gaat onder die boog staan!! Waarom nou niet?!). Leren omgaan met flitsstatieven, met het plaatsen van licht, met praktische zaken. Opnieuw een lange donderdag, omdat deze meneer het nodig had gevonden om de zon te zien opgaan in Nieudan.
Een opdracht om een kalender bij elkaar te schieten bleek moeilijker dan gedacht. Je leert ook niet te snel tevreden te zijn met je eigen prestaties. Het lijkt de sportschool wel. Het ene moment waan je je een Griekse god en 5kg meer gewicht laat je denken: wat ben ik toch…. Tja.
Samengevat: Veel geleerd. Allerlei zaken waar auteurs van boeken over je toestel over schrijven worden realiteit, gewoon door het te doen, op een gestructureerde manier.
In 2017 weer Pebru? Nee, Tessel.
Jacques
Eind 2013 kwam ik door een toevalligheid terecht op de website van DFV. Ik bezocht die site daarna nog meerdere malen. Er ontstond een beeld van een bevlogen figuur op een heuvel in Zuid-Frankrijk. Iemand met een eigenzinnige kijk op de wereld van de fotografie en niet te benauwd om de wereld daarvan in kennis te stellen.
Maar er lopen genoeg mensen met eigenzinnige opvattingen rond, en dat was op zich geen reden om koers te zetten naar Pebru. Een aantal redenen deden me besluiten om toch te gaan.
De conclusie dat het kopen van steeds betere camera’s (eerst analoog, later digitaal) niet altijd tot betere foto’s leidde.
De visie om vanuit een goede beheersing van de techniek een goede foto te leren maken.
De foto’s van de cursisten, die lieten zien dat de meester de materie meester was en dat ook kon overbrengen.
De sympathieke website van Camping P&B en
Mijn wederhelft die de magische woorden sprak: “gewoon doen”.
Dus werd in mei 2014 de knoop doorgehakt en in mei 2015 was het eindelijk zover. Met echtgenote en dochter, een nieuwe D7000 (toch wat veel knopjes vergeleken met de D3000), en ander spul afgereisd naar het zuiden. Daar wachtte de Gite ons, en een hartelijke ontvangst door Babs, maar ook door Frank en Liesbeth, die met een goed glas wijn de week openden.
De cursus bracht wat beloofd was. Je wordt geheel ondergedompeld in de fotografie. Een goede mix van theorie en praktijk. En bovendien de gelegenheid om die praktijk in een bijzonder mooie omgeving te (be)oefenen. Het is duidelijk dat het concept van de basiscursus inmiddels goed is uitgerijpt. Bijzonder dat de leraar na zoveel basiscursussen nog altijd enthousiast is.
Bij de portretsessie had de groep het even moeilijk. Het was overduidelijk dat de maitre niet helemaal (helemaal niet?) tevreden was. Maar gelukkig bleef het niet bij kritiek. Later in de week was nieuwe moed verzameld en werd een beter resultaat bereikt.
De vierde dag betekende vroeg uit de veren en laat onder de wol. Maar wat was het de moeite waard.
Aan het begin van de cursus vroeg ik me af wat de meerwaarde was. Diafragma, sluitertijd, ISO, de theorie kende ik wel. Aan het eind van de cursus was dat wel duidelijk: je leert:
Een gestructureerde manier om foto’s te maken.
Kijken naar je onderwerp, je instellingen en de effecten daarvan.
Geleidelijk te voorspellen (vooral ook in de weken erna) wat het effect van je acties gaat worden.
Niet te snel opgeven.
Voor 2016 weer geboekt, want het is duidelijk dat er nog wat te leren valt.
Pebru 2016
Op de laatste dag van april werd ditmaal met 2 auto’s (dochter had broer en zus enthousiast gemaakt voor een bijna contactloos bestaan; leve echter het wifi-hok) de reis naar de Gite aanvaard.
De foto-uitrusting was wat uitgebreid. Geen spijt van de op het allerlaatste moment aangeschafte “hoodman” en het vorig jaar gekochte statief, waarmee – in tegenstelling tot mijn oude (video)statief - ook staande opnamen mogelijk zijn.
Frankrijk is zoals ieder weet het land waar God schijnt te wonen, en de Correze is een mooi stukje achtertuin. Na een korte recapitulatie nu “deel 2” van de instellingen. We vormden een 100% Nikon-groepje en konden ons uitleven met de picture controls, met name contrast en kleurverzadiging.
Ook nu een mooie mix van theorie en praktijk. Stuwdammen van gewapend beton en (eigenwijs, tja) aaibare stuwdammen. Stuwdammen in de avondzon zonder zon. Gewoon omdat het kan.
En in de middag koeien en nog meer koeien. Ik wist niet dat die beesten zo verschilden en dat dezelfde koe zo verschillend kon worden neergezet. Het werd ook duidelijk dat de meester ook oog heeft voor het persoonlijk welzijn van zijn cursisten, aangezien sommige koeien stieren heten. Vanaf een berghelling weerklonk: UIT DAT WEILAND JACQUES (en ik maar denken dat het allemaal wel safe was. Die stier was dan wel groot, maar ook wel relaxed. En ik had mijn rode fleece jack toch uitgedaan. En er was toch een -OK, miniem- blauw schrikdraadje, dat vanaf de helling niet te zien was, desondanks werd vriend Bull toch wat onrustiger en was hij opeens toch wel erg groot). Je leert niet alleen fotograferen, maar ook wat van allerlei beesten.
En dan woensdag de mysteries van het (draadloos) flitsen. Je ziet de foto’s op de site en het kwartje valt (nou ja, begint te rollen). Donderdagavond een ruineus kerkje gefotografeerd (niemand gaat onder die boog staan!! Waarom nou niet?!). Leren omgaan met flitsstatieven, met het plaatsen van licht, met praktische zaken. Opnieuw een lange donderdag, omdat deze meneer het nodig had gevonden om de zon te zien opgaan in Nieudan.
Een opdracht om een kalender bij elkaar te schieten bleek moeilijker dan gedacht. Je leert ook niet te snel tevreden te zijn met je eigen prestaties. Het lijkt de sportschool wel. Het ene moment waan je je een Griekse god en 5kg meer gewicht laat je denken: wat ben ik toch…. Tja.
Samengevat: Veel geleerd. Allerlei zaken waar auteurs van boeken over je toestel over schrijven worden realiteit, gewoon door het te doen, op een gestructureerde manier.
In 2017 weer Pebru? Nee, Tessel.
Jacques
Reactie basis cursus juni 2016
Hartelijk bedankt voor de interessante cursus waar ik veel geleerd heb.
We zijn net thuis gekomen na een week onderweg te zijn geweest.
Ik heb de stand 'automatisch' op mijn camera niet meer gebruikt en dat zal wel zo blijven.
Binnenkort ga me wat meer in 'histogrammen' en 'witbalans' verdiepen.
Waarschijnlijk tot de volgende cursus.
Vriendelijke groeten,
Joost Dirven
Hartelijk bedankt voor de interessante cursus waar ik veel geleerd heb.
We zijn net thuis gekomen na een week onderweg te zijn geweest.
Ik heb de stand 'automatisch' op mijn camera niet meer gebruikt en dat zal wel zo blijven.
Binnenkort ga me wat meer in 'histogrammen' en 'witbalans' verdiepen.
Waarschijnlijk tot de volgende cursus.
Vriendelijke groeten,
Joost Dirven
Reactie Fuji cursus juni 2016
"Wel een nieuwe camera kopen....niet een nieuwe camera kopen....wel een Fuji aanschaffen....niet een Fuji aanschaffen....twijfels twijfels! Maar één ding wist ik zeker; als ik een Fuji camera aanschaf wil ik ook de Fuji cursus bij Patrick volgen.
Babs gaf uiteindelijk de oplossing; kom anders eerst de cursus volgen, huur tegen een mooi prijsje een Fuji camera bij ons en dan weet je na die 5 dagen cursus of je echt de camera aan wil schaffen of niet.
Zo gezegd, zo gedaan. Op maandagmiddag rond 11.30 wist ik eigenlijk al genoeg: DEZE CAMERA WIL IK! Heerlijk gefotografeerd, besproken, geleerd en weer gefotografeerd, besproken en geleerd.
Wat een luxe om je nieuwe camera meteen zo goed te leren kennen en gebruiken. Het grijze weer werkte goed mee, want als we zelfs bij dit weer wereldplaten kunnen schieten.....
Dank aan Patrick voor zijn goede uitleg, fijne cursus, het regelen van mooie fotografeer-locaties en het beantwoorden van al mijn vragen.
Dank aan de mede-cursistes voor de gezelligheid!
Ik schrijf dit vanuit mijn werkkamer die inmiddels is omgedoopt tot werkkamer/ fotostudio. De Fuji camera ligt klaar, flitser met softbox staat klaar en ik ben klaar om mooie foto's te MAKEN.....niet te NEMEN! ;) "
Groetjes,
Marijke
"Wel een nieuwe camera kopen....niet een nieuwe camera kopen....wel een Fuji aanschaffen....niet een Fuji aanschaffen....twijfels twijfels! Maar één ding wist ik zeker; als ik een Fuji camera aanschaf wil ik ook de Fuji cursus bij Patrick volgen.
Babs gaf uiteindelijk de oplossing; kom anders eerst de cursus volgen, huur tegen een mooi prijsje een Fuji camera bij ons en dan weet je na die 5 dagen cursus of je echt de camera aan wil schaffen of niet.
Zo gezegd, zo gedaan. Op maandagmiddag rond 11.30 wist ik eigenlijk al genoeg: DEZE CAMERA WIL IK! Heerlijk gefotografeerd, besproken, geleerd en weer gefotografeerd, besproken en geleerd.
Wat een luxe om je nieuwe camera meteen zo goed te leren kennen en gebruiken. Het grijze weer werkte goed mee, want als we zelfs bij dit weer wereldplaten kunnen schieten.....
Dank aan Patrick voor zijn goede uitleg, fijne cursus, het regelen van mooie fotografeer-locaties en het beantwoorden van al mijn vragen.
Dank aan de mede-cursistes voor de gezelligheid!
Ik schrijf dit vanuit mijn werkkamer die inmiddels is omgedoopt tot werkkamer/ fotostudio. De Fuji camera ligt klaar, flitser met softbox staat klaar en ik ben klaar om mooie foto's te MAKEN.....niet te NEMEN! ;) "
Groetjes,
Marijke
Reactie basis cursus juni 2016
Al onderweg hebben we kennis gemaakt met de warme, vriendelijke, zorgzaamheid van Babs die ons bemoedigend wegwijs maakte en bij aankomst werden we ontvangen met enthousiaste verhalen en uitgebreide uitleg over de gang van zaken op het terrein (zeg maar landgoed).
Alles is perfect geregeld en helemaal in stijl! Uitgestippelde rondwandelingen met adviezen, heerlijke zelfgemaakte jam en draadjes vlees, elke ochtend vers brood voor ontbijt , verse eitjes van de super gezellige kippen en in het huisje is ook alles aanwezig wat nodig is voor het verblijf.
We hebben er heerlijk geslapen en genoten van de gezellige zitplekken, hangmatten en de rust en gemoedelijkheid samen met hondjes Lola en Beer.
De fotocursus was bijzonder leerzaam en de groep gezellig met een perfecte samenstelling (6 personen) zodat we ook van elkaar konden leren. Ondanks het regenachtige weer, waren er genoeg opklaringen om lekker te fotograferen in het adembenemende landschap.
Patrick heeft ieder op zijn/haar eigen leerpunten kunnen begeleiden op een enthousiaste en professionele manier een methode aan te leren die geslaagde foto’s garandeert en door ons in zijn bus de prachtiger omgeving te laten verkennen met de camera. Ik ben dankbaar voor de aandacht die er aan iedereen is besteed waardoor de fotografische skills zienderogen groeiden.
Hierdoor ben ik weer een stuk verder gekomen op het gebied van fotografie en is mijn enthousiasme opnieuw aangewakkerd om voor de hoogst mogelijke kwaliteit te gaan.
Deze cursus, maar ook dit verblijf kan ik iedereen aanraden die een fijne vakantie in Frankrijk wil en ook een gedegen en gezellige cursus Fotografie in een prachtig rustiek berggebied.
Hopelijk kom ik nog terug voor een vervolgcursus en om te genieten van de mooie omgeving en het gezellige terrein dat Babs en Patrick met zoveel liefde beheren.
Nogmaals bedankt voor de gastvrijheid. Ik zal er nog regelmatig aan terug denken.
Liefs Marlon
Al onderweg hebben we kennis gemaakt met de warme, vriendelijke, zorgzaamheid van Babs die ons bemoedigend wegwijs maakte en bij aankomst werden we ontvangen met enthousiaste verhalen en uitgebreide uitleg over de gang van zaken op het terrein (zeg maar landgoed).
Alles is perfect geregeld en helemaal in stijl! Uitgestippelde rondwandelingen met adviezen, heerlijke zelfgemaakte jam en draadjes vlees, elke ochtend vers brood voor ontbijt , verse eitjes van de super gezellige kippen en in het huisje is ook alles aanwezig wat nodig is voor het verblijf.
We hebben er heerlijk geslapen en genoten van de gezellige zitplekken, hangmatten en de rust en gemoedelijkheid samen met hondjes Lola en Beer.
De fotocursus was bijzonder leerzaam en de groep gezellig met een perfecte samenstelling (6 personen) zodat we ook van elkaar konden leren. Ondanks het regenachtige weer, waren er genoeg opklaringen om lekker te fotograferen in het adembenemende landschap.
Patrick heeft ieder op zijn/haar eigen leerpunten kunnen begeleiden op een enthousiaste en professionele manier een methode aan te leren die geslaagde foto’s garandeert en door ons in zijn bus de prachtiger omgeving te laten verkennen met de camera. Ik ben dankbaar voor de aandacht die er aan iedereen is besteed waardoor de fotografische skills zienderogen groeiden.
Hierdoor ben ik weer een stuk verder gekomen op het gebied van fotografie en is mijn enthousiasme opnieuw aangewakkerd om voor de hoogst mogelijke kwaliteit te gaan.
Deze cursus, maar ook dit verblijf kan ik iedereen aanraden die een fijne vakantie in Frankrijk wil en ook een gedegen en gezellige cursus Fotografie in een prachtig rustiek berggebied.
Hopelijk kom ik nog terug voor een vervolgcursus en om te genieten van de mooie omgeving en het gezellige terrein dat Babs en Patrick met zoveel liefde beheren.
Nogmaals bedankt voor de gastvrijheid. Ik zal er nog regelmatig aan terug denken.
Liefs Marlon
Reactie basis cursus juni 2016
We hebben er lang naar uitgekeken, en eindelijk was het zover, op weg naar het voor ons nog onbekende Pébru.
Filip had op voorhand de weg zorgvuldig uitgestippeld.
Maar het heeft ons veel moeite gekost om er te geraken, half Frankrijk stond onder water, we werden van de ene "route barrée" naar de andere omgeleid.
Een warm onthaal van onze gastvrouw Babs en een mooie plek met zicht op de vallei heeft onze ellende snel doen vergeten.
Ik voelde het meteen, dit is een plek waar ik moet zijn.
Maandagochtend start de cursus. We zijn met zijn tweeën, België - Nederland.
We maken kennis met Patrick, onze meester deze week. Een vriendelijke, gedreven man met veel kennis van zaken.
Het belooft een intensieve week te worden. Het voelt goed aan. Ik wil veeeeeeeeeeeeeel bijleren. Ik ben er klaar voor.
Patrick bekijkt onze toestellen en meteen werden de huidige instellingen gewijzigd. Even paniek, maar met de gedachte
van hierdoor een pak bij te leren heb ik bij mezelf ook maar meteen de knop omgedraaid.
In het begin kregen we een hoop theorie te verwerken, afgewisseld met praktijkoefeningen waarbij "KLEIN KIJKEN" , belichtingstrapjes, op wit of op zwart schieten, witbalans enz. de uitdaging werd.
Na elke opdracht werd de fotografische opbrengst bekeken en besproken via het scherm en de toppers werden eruit geselecteerd.
Patrick, bedankt voor de fijne, leerrijke week.
Ik weet nu :
dat ik veeeeeeeeeeeeeel heb bijgeleerd,
dat ik na gebruik mijn ADL moet uitzetten,
dat het in het begin niet zo snel gaat dan ik had gewild, maar oefening baart kunst!
dat ik mijn opgedane kennis thuis in de praktijk ga omzetten, veel ga oefenen, oefenen....
en dan terug kom voor een vervolgcursus,
ik kijk er al naar uit !!!
Babs, bedankt voor je gastvrijheid, voor je heerlijke lunches.
Lieve groetjes
Martine
We hebben er lang naar uitgekeken, en eindelijk was het zover, op weg naar het voor ons nog onbekende Pébru.
Filip had op voorhand de weg zorgvuldig uitgestippeld.
Maar het heeft ons veel moeite gekost om er te geraken, half Frankrijk stond onder water, we werden van de ene "route barrée" naar de andere omgeleid.
Een warm onthaal van onze gastvrouw Babs en een mooie plek met zicht op de vallei heeft onze ellende snel doen vergeten.
Ik voelde het meteen, dit is een plek waar ik moet zijn.
Maandagochtend start de cursus. We zijn met zijn tweeën, België - Nederland.
We maken kennis met Patrick, onze meester deze week. Een vriendelijke, gedreven man met veel kennis van zaken.
Het belooft een intensieve week te worden. Het voelt goed aan. Ik wil veeeeeeeeeeeeeel bijleren. Ik ben er klaar voor.
Patrick bekijkt onze toestellen en meteen werden de huidige instellingen gewijzigd. Even paniek, maar met de gedachte
van hierdoor een pak bij te leren heb ik bij mezelf ook maar meteen de knop omgedraaid.
In het begin kregen we een hoop theorie te verwerken, afgewisseld met praktijkoefeningen waarbij "KLEIN KIJKEN" , belichtingstrapjes, op wit of op zwart schieten, witbalans enz. de uitdaging werd.
Na elke opdracht werd de fotografische opbrengst bekeken en besproken via het scherm en de toppers werden eruit geselecteerd.
Patrick, bedankt voor de fijne, leerrijke week.
Ik weet nu :
dat ik veeeeeeeeeeeeeel heb bijgeleerd,
dat ik na gebruik mijn ADL moet uitzetten,
dat het in het begin niet zo snel gaat dan ik had gewild, maar oefening baart kunst!
dat ik mijn opgedane kennis thuis in de praktijk ga omzetten, veel ga oefenen, oefenen....
en dan terug kom voor een vervolgcursus,
ik kijk er al naar uit !!!
Babs, bedankt voor je gastvrijheid, voor je heerlijke lunches.
Lieve groetjes
Martine
Reactie basis cursus juni 2016
"Ik heb in de vijf dagen tijd veel geleerd en het geeft frisse inspiratie om aan de slag te gaan in de praktijk. De praktische aanpak spreekt mij aan. Gewoon leren hoe je stap voor stap een foto maakt als je ergens bent en een foto wilt maken, in wat voor omgeving dan ook. Gecombineerd met het gastvrije verblijf op Pebru in de prachtige Correze- en Auvergnestreek was het een mooie week."
Wouter
"Ik heb in de vijf dagen tijd veel geleerd en het geeft frisse inspiratie om aan de slag te gaan in de praktijk. De praktische aanpak spreekt mij aan. Gewoon leren hoe je stap voor stap een foto maakt als je ergens bent en een foto wilt maken, in wat voor omgeving dan ook. Gecombineerd met het gastvrije verblijf op Pebru in de prachtige Correze- en Auvergnestreek was het een mooie week."
Wouter
Reactie vervolg cursus mei 2016
Na een zonnige autorit door lente-groen en koolzaad-geel arriveerde ik op 2 mei voor de tweede keer in Pebru. Een jaar na de basiscursus nu voor de vervolgcursus, samen met drie gezellige andere cursisten.
Na een korte kennismaking en instructie meteen aan de slag met nieuwe oefenstof. Eerst rondom huis en in de middag in de prachtige omgeving van Pebru. Natuurlijk stomverbaasd over het effect van het veranderen van contrast en kleurverzadiging op één en hetzelfde beeld, een hele andere ‘plaat’ als gevolg.
Op de tweede dag de nieuwe vaardigheden verder kunnen verfijnen bij de stuwdam boven Argentat en opnieuw onder de indruk van mogelijkheden om het beeld naar je hand te kunnen zetten met behulp van alle elektronica in de camera (contrast, kleurverzadiging, lokaal contrast en ADL). Het beton van de stuwdam voelde haast ruw aan op het scherm met alle contrasten maximaal. Aan het eind van de dag door Patrick alvast even enthousiast gemaakt voor het draadloos flitsen tijdens de dagen erna.
En inderdaad, alles werkte wonderbaarlijk goed (mits het flitsertje op de camera aangezet). Eerst met de losse flitser in de hand en weer later met de meegebrachte of geleende statieven. Een hele kunst om vervolgens van los flitslicht en omgevingslicht ook mooi licht te maken! Maar met Patricks commentaar boeken we allemaal vooruitgang. Hoogtepunt (letterlijk en figuurlijk) was natuurlijk het fotograferen van een bevallig/bouwvallig kerkje in de omgeving. Eerst alleen met de eigen flitser en tenslotte met de flitsers van alle cursisten samen.
Op de laatste dag gewapend met alle nieuwe kennis en vaardigheden foto’s gemaakt rond een thema. Leuk om te doen en met wisselende maar steeds verrassende resultaten, ook van de cursisten onderling.
Als afsluiting alles tijdens een verrukkelijke lunch van de gastvrouw in de zonovergoten tuin nog eens uitvoerig nabesproken. Conclusie: ook de vervolgcursus was de moeite meer dan waard!
Hans
Na een zonnige autorit door lente-groen en koolzaad-geel arriveerde ik op 2 mei voor de tweede keer in Pebru. Een jaar na de basiscursus nu voor de vervolgcursus, samen met drie gezellige andere cursisten.
Na een korte kennismaking en instructie meteen aan de slag met nieuwe oefenstof. Eerst rondom huis en in de middag in de prachtige omgeving van Pebru. Natuurlijk stomverbaasd over het effect van het veranderen van contrast en kleurverzadiging op één en hetzelfde beeld, een hele andere ‘plaat’ als gevolg.
Op de tweede dag de nieuwe vaardigheden verder kunnen verfijnen bij de stuwdam boven Argentat en opnieuw onder de indruk van mogelijkheden om het beeld naar je hand te kunnen zetten met behulp van alle elektronica in de camera (contrast, kleurverzadiging, lokaal contrast en ADL). Het beton van de stuwdam voelde haast ruw aan op het scherm met alle contrasten maximaal. Aan het eind van de dag door Patrick alvast even enthousiast gemaakt voor het draadloos flitsen tijdens de dagen erna.
En inderdaad, alles werkte wonderbaarlijk goed (mits het flitsertje op de camera aangezet). Eerst met de losse flitser in de hand en weer later met de meegebrachte of geleende statieven. Een hele kunst om vervolgens van los flitslicht en omgevingslicht ook mooi licht te maken! Maar met Patricks commentaar boeken we allemaal vooruitgang. Hoogtepunt (letterlijk en figuurlijk) was natuurlijk het fotograferen van een bevallig/bouwvallig kerkje in de omgeving. Eerst alleen met de eigen flitser en tenslotte met de flitsers van alle cursisten samen.
Op de laatste dag gewapend met alle nieuwe kennis en vaardigheden foto’s gemaakt rond een thema. Leuk om te doen en met wisselende maar steeds verrassende resultaten, ook van de cursisten onderling.
Als afsluiting alles tijdens een verrukkelijke lunch van de gastvrouw in de zonovergoten tuin nog eens uitvoerig nabesproken. Conclusie: ook de vervolgcursus was de moeite meer dan waard!
Hans
Reactie Flits cursus april 2016
Dat verwacht je toch niet...
Voor de derde keer stap ik in de auto voor een rit naar Pébru, voor een flits cursus deze keer. Een cadeautje aan mezelf. Dan denk je dat je wel een beetje weet wat je kunt verwachten. Dat denk je...
Natuurlijk weet je dat je een zeer bevlogen leraar treft, een heel fijne gastvrouw en twee allerleukste dochters.
Maar wie verwacht nou dat op de zondag voor de start van de cursus er al uitgebreid wordt geïnformeerd naar je fotografische wensen, vragen en uitdagingen.
Dat je op de eerste dag van de cursus al vorderingen maakt die je echt niet had zien aankomen. Dat op dag twee de flits opstelling al voor je klaarstaat
om heel andere invalshoeken van belichting uit te proberen.
Dat je een uurtje later bovenop twee tafels staat om met die belichtingssituaties aan de slag te gaan, stap voor stap.
Dat ‘s middags, naast dochters Janna en Mina, ook hun logeetje Senna in een spaanse jurk wordt gehesen om model voor je te staan.
Dat je op woensdag je jeugdheldin Pippi in de vorm van Janna gaat fotograferen in een fraaie bakkerij setting met vlechtjes en al. Zelfs meneer Nilsson is erbij.
Dat je op donderdag op de markt in Argentat al je communicatie -en fotografische vaardigheden uit de kast gaat halen om de streekproducten en vooral ook de
streekbewoners op de plaat te zetten.
Dat je diezelfde avond de berg oploopt om in de avond Patrick met tractorpech te gaan flitsen. Weer een totaal andere invalshoek van denken: bestaand licht, beweging en flits.
Dat op de slotdag van de cursus je nog aan de slag gaat met productfotografie en dat Mina ook nog komt poseren voor ‘classy’ foto’s met heel mooie contrasten en licht.
Nee, zo divers, zoveel verdieping én verbreding had ik allemaal niet aan zien komen. ‘Un gros merci’ Patrick omdat je (ondanks je opgelopen zweepslag) niet rust
voordat de foto exact zo is als die zijn moet en dat je de lat altijd net iets hoger legt dan ik haalbaar dacht. Babs, Janna en Mina jullie maken het hele plaatje af door jullie enthousiasme, warmte en medewerking.
Onderweg naar huis flitsen er alweer nieuwe plannen voor foto’s door mijn hoofd (balletdansers, roofvogels enzo) maar ik ga eerst maar eens stap voor stap iets kleiner verder met oefenen. Dank voor een onvergetelijke week.
Groeten uit Helvoirt,
Annet
Dat verwacht je toch niet...
Voor de derde keer stap ik in de auto voor een rit naar Pébru, voor een flits cursus deze keer. Een cadeautje aan mezelf. Dan denk je dat je wel een beetje weet wat je kunt verwachten. Dat denk je...
Natuurlijk weet je dat je een zeer bevlogen leraar treft, een heel fijne gastvrouw en twee allerleukste dochters.
Maar wie verwacht nou dat op de zondag voor de start van de cursus er al uitgebreid wordt geïnformeerd naar je fotografische wensen, vragen en uitdagingen.
Dat je op de eerste dag van de cursus al vorderingen maakt die je echt niet had zien aankomen. Dat op dag twee de flits opstelling al voor je klaarstaat
om heel andere invalshoeken van belichting uit te proberen.
Dat je een uurtje later bovenop twee tafels staat om met die belichtingssituaties aan de slag te gaan, stap voor stap.
Dat ‘s middags, naast dochters Janna en Mina, ook hun logeetje Senna in een spaanse jurk wordt gehesen om model voor je te staan.
Dat je op woensdag je jeugdheldin Pippi in de vorm van Janna gaat fotograferen in een fraaie bakkerij setting met vlechtjes en al. Zelfs meneer Nilsson is erbij.
Dat je op donderdag op de markt in Argentat al je communicatie -en fotografische vaardigheden uit de kast gaat halen om de streekproducten en vooral ook de
streekbewoners op de plaat te zetten.
Dat je diezelfde avond de berg oploopt om in de avond Patrick met tractorpech te gaan flitsen. Weer een totaal andere invalshoek van denken: bestaand licht, beweging en flits.
Dat op de slotdag van de cursus je nog aan de slag gaat met productfotografie en dat Mina ook nog komt poseren voor ‘classy’ foto’s met heel mooie contrasten en licht.
Nee, zo divers, zoveel verdieping én verbreding had ik allemaal niet aan zien komen. ‘Un gros merci’ Patrick omdat je (ondanks je opgelopen zweepslag) niet rust
voordat de foto exact zo is als die zijn moet en dat je de lat altijd net iets hoger legt dan ik haalbaar dacht. Babs, Janna en Mina jullie maken het hele plaatje af door jullie enthousiasme, warmte en medewerking.
Onderweg naar huis flitsen er alweer nieuwe plannen voor foto’s door mijn hoofd (balletdansers, roofvogels enzo) maar ik ga eerst maar eens stap voor stap iets kleiner verder met oefenen. Dank voor een onvergetelijke week.
Groeten uit Helvoirt,
Annet
Reactie basis cursus april 2016
Een reactie mijnerzijds op de fotocursus: ondanks soms pittige kritiek en slecht weer is een week les van een vakman een feestje gebleken. Stapje voor stapje wordt nooit meer vergeten.
Groet Julichska
Een reactie mijnerzijds op de fotocursus: ondanks soms pittige kritiek en slecht weer is een week les van een vakman een feestje gebleken. Stapje voor stapje wordt nooit meer vergeten.
Groet Julichska
Reactie Fuji cursus april 2016
Voor de 4e keer naar de Franse berg, deze keer met mijn Fuji na mijn overstap van Nikon.
Een warm welkom en een voorverwarmde gite, wat wil je nog meer. Zondag een rondje in de omgeving en dan 5 dagen aan de slag. Beetje theorie om mijn nieuwe Fuji te leren kennen en dan oefenen, oefenen en tussendoor nog wat oefenen. Kilometers maken om te komen tot mooie platen tot op niveau van de Vlaamsche Primitieven. Humor, ernst, kaboutertjes, bewolking, zon, regen, zelfs een regenboog, koeien, paarden, topmodel, ajuinsoep, Himalayabrug, Correze kleuren, rode stenen, grijze pannen, blauwe deurkloppers, whiskey en een dreammobiel, het kwam allemaal aan bod in een op maat gemaakte opleiding. Da's dan het voordeel van als enige student deel te nemen. De afwezigen hadden ongelijk!
Net zoals vorige keren: een week vakantie in de Corrèze en gelijktijdig mijn hobby kunnen beoefenen, wat wil een mens nog meer. Voor mij nu een Fuji-vervolg-flits-master cursus :) zodat ik weer een excuus heb om nog eens te gaan. En tussendoor lekker verder met kilometers maken.
Groetjes
Dirk
Voor de 4e keer naar de Franse berg, deze keer met mijn Fuji na mijn overstap van Nikon.
Een warm welkom en een voorverwarmde gite, wat wil je nog meer. Zondag een rondje in de omgeving en dan 5 dagen aan de slag. Beetje theorie om mijn nieuwe Fuji te leren kennen en dan oefenen, oefenen en tussendoor nog wat oefenen. Kilometers maken om te komen tot mooie platen tot op niveau van de Vlaamsche Primitieven. Humor, ernst, kaboutertjes, bewolking, zon, regen, zelfs een regenboog, koeien, paarden, topmodel, ajuinsoep, Himalayabrug, Correze kleuren, rode stenen, grijze pannen, blauwe deurkloppers, whiskey en een dreammobiel, het kwam allemaal aan bod in een op maat gemaakte opleiding. Da's dan het voordeel van als enige student deel te nemen. De afwezigen hadden ongelijk!
Net zoals vorige keren: een week vakantie in de Corrèze en gelijktijdig mijn hobby kunnen beoefenen, wat wil een mens nog meer. Voor mij nu een Fuji-vervolg-flits-master cursus :) zodat ik weer een excuus heb om nog eens te gaan. En tussendoor lekker verder met kilometers maken.
Groetjes
Dirk
Reactie basis cursus maart 2016
Al heel lang leefde bij mij de wens echt degelijk te leren fotograferen. Gewoon helemaal vanaf het begin een èchte basis leggen. Telkens als ik iets moois zag, lukte het niet om dat wat mijn ogen zien ook zo vast te leggen. De cursussen die ik tot nu toe gevolgd had, gingen altijd veel te weinig in op techniek. Gooi daar een sausje onzekerheid overheen, en het recept is compleet: heel weinig foto's maken, en alles op de automatische stand, zodat het resultaat altijd tegenvalt.
Nou, die tijd is nu voorbij.
Lekker elke dag 'in de klas' leren en oefenen, en meteen van de automatische stand af. En daar blijft 'ie ook vanaf. Ook nu ik weer thuis ben. Ik ben ontzettend blij met het feit dat ik heb kunnen proeven hoe leren eigenlijk moet: gewoon stap voor stap. Niet naar de top van de berg kijken: begin maar gewoon met lopen. Goed opletten, erin duiken, en dan VEEL oefenen. Met Patrick's manier van lesgeven, zijn enorm brede achtergrond en passie voor fotografie is dit ineens allemaal binnen mijn bereik gekomen.
Dat heeft echt geholpen.
Ook nog even dit: het eten van Babs is HEERLIJK! Ook niet onbelangrijk. En logeren in een perfect geoutilleerd huisje was ook erg fijn. Kortom: ik raad het iedereen aan om bij het begin te beginnen met leren, en dat te doen in Pébru. En nu maar oefenen....
Veel lente-groeten, ook van Paul.
Belle.
Al heel lang leefde bij mij de wens echt degelijk te leren fotograferen. Gewoon helemaal vanaf het begin een èchte basis leggen. Telkens als ik iets moois zag, lukte het niet om dat wat mijn ogen zien ook zo vast te leggen. De cursussen die ik tot nu toe gevolgd had, gingen altijd veel te weinig in op techniek. Gooi daar een sausje onzekerheid overheen, en het recept is compleet: heel weinig foto's maken, en alles op de automatische stand, zodat het resultaat altijd tegenvalt.
Nou, die tijd is nu voorbij.
Lekker elke dag 'in de klas' leren en oefenen, en meteen van de automatische stand af. En daar blijft 'ie ook vanaf. Ook nu ik weer thuis ben. Ik ben ontzettend blij met het feit dat ik heb kunnen proeven hoe leren eigenlijk moet: gewoon stap voor stap. Niet naar de top van de berg kijken: begin maar gewoon met lopen. Goed opletten, erin duiken, en dan VEEL oefenen. Met Patrick's manier van lesgeven, zijn enorm brede achtergrond en passie voor fotografie is dit ineens allemaal binnen mijn bereik gekomen.
Dat heeft echt geholpen.
Ook nog even dit: het eten van Babs is HEERLIJK! Ook niet onbelangrijk. En logeren in een perfect geoutilleerd huisje was ook erg fijn. Kortom: ik raad het iedereen aan om bij het begin te beginnen met leren, en dat te doen in Pébru. En nu maar oefenen....
Veel lente-groeten, ook van Paul.
Belle.
Reactie basis cursus maart 2016
De juiste combinatie van ambachtelijke fotografie, Hollandse nuchterheid, het bourgondische Franse leven en heel veel plezier.
Zo kijk ik terug op de beginnerscursus waar ik vorige week aan heb deelgenomen. Ik wilde graag leren fotograferen en dat lukte ondanks de nodige cursussen in Nederland nog steeds niet. Dat beeld wat ik zie direct met mijn camera vastleggen en niet eindeloos nabewerken op de computer, dat zocht ik. Op maandagochtend om 10 uur begon ik met de beginnerscursus bij Patrick en ik denk dat nog geen uur later de camera op de M stand stond en daar is hij inderdaad niet meer van af geweest! Met rust, humor en structuur (trappetjes maken en NIETS overslaan! ALTIJD een nulmeting maken en dan eerst kijken!) en overduidelijk aanwezige vakkennis leert Patrick je echt fotograferen. Het ambacht bestaat dus nog steeds en ik wilde wel als een soort spons alle kennis overnemen.
Maar, er zit veel in het programma en het is niet voor niets dat je na de basiscursus eerst alles eens moet gaan doen. Het is net als met het halen van je rijbewijs, je haalt je papiertje maar echt autorijden leer je pas na die tijd door veel te gaan rijden. En dat het hoofd dus in die week ergens een keer volloopt is slechts een kwestie van tijd met als gevolg dat ik op woensdag van enthousiasme tussen de Franse koeien alles (maar dan ook echt alles) overboord gooide en vergeten leekt te zijn. Gelukkig is daar dan de rust van Patrick die mij met een enkele opmerking in no-time weer op weg helpt ("Hoezo die koeien lopen, jij weet toch hoe je ze nu moet fotograferen? Deze koeien zijn voorbeeldig dus geen excuus om geen goede foto te maken! Zet eerst je diafragma weer eens gewoon goed....").
Alles met elkaar was het een mooie week! De lessen van Patrick, de gastvrijheid van Babs en Patrick, mijn verblijf op hun camping in de Case, de broodjesservice in de ochtend met een heerlijk vers Frans broodje, de goed verzorgde lunches van Babs, de gezelligheid van hun gezin en alle bijbehorende dieren, het was top! Nu eerst een jaar oefenen en al het geleerde in praktijk brengen en dan, dan ongetwijfeld een keertje terug naar Pébru voor de vervolgcursus. Ik heb er nu al zin in!
Groetjes Mariska
De juiste combinatie van ambachtelijke fotografie, Hollandse nuchterheid, het bourgondische Franse leven en heel veel plezier.
Zo kijk ik terug op de beginnerscursus waar ik vorige week aan heb deelgenomen. Ik wilde graag leren fotograferen en dat lukte ondanks de nodige cursussen in Nederland nog steeds niet. Dat beeld wat ik zie direct met mijn camera vastleggen en niet eindeloos nabewerken op de computer, dat zocht ik. Op maandagochtend om 10 uur begon ik met de beginnerscursus bij Patrick en ik denk dat nog geen uur later de camera op de M stand stond en daar is hij inderdaad niet meer van af geweest! Met rust, humor en structuur (trappetjes maken en NIETS overslaan! ALTIJD een nulmeting maken en dan eerst kijken!) en overduidelijk aanwezige vakkennis leert Patrick je echt fotograferen. Het ambacht bestaat dus nog steeds en ik wilde wel als een soort spons alle kennis overnemen.
Maar, er zit veel in het programma en het is niet voor niets dat je na de basiscursus eerst alles eens moet gaan doen. Het is net als met het halen van je rijbewijs, je haalt je papiertje maar echt autorijden leer je pas na die tijd door veel te gaan rijden. En dat het hoofd dus in die week ergens een keer volloopt is slechts een kwestie van tijd met als gevolg dat ik op woensdag van enthousiasme tussen de Franse koeien alles (maar dan ook echt alles) overboord gooide en vergeten leekt te zijn. Gelukkig is daar dan de rust van Patrick die mij met een enkele opmerking in no-time weer op weg helpt ("Hoezo die koeien lopen, jij weet toch hoe je ze nu moet fotograferen? Deze koeien zijn voorbeeldig dus geen excuus om geen goede foto te maken! Zet eerst je diafragma weer eens gewoon goed....").
Alles met elkaar was het een mooie week! De lessen van Patrick, de gastvrijheid van Babs en Patrick, mijn verblijf op hun camping in de Case, de broodjesservice in de ochtend met een heerlijk vers Frans broodje, de goed verzorgde lunches van Babs, de gezelligheid van hun gezin en alle bijbehorende dieren, het was top! Nu eerst een jaar oefenen en al het geleerde in praktijk brengen en dan, dan ongetwijfeld een keertje terug naar Pébru voor de vervolgcursus. Ik heb er nu al zin in!
Groetjes Mariska
Reactie privé cursus februari 2016
Een privé foto cursus in Zuid Frankrijk… dat klinkt wel erg luxe. En dat is het ook. Een week lang ondergedompeld worden in de ins en outs van je favoriete bezigheid, allerlei nieuwe dingen leren en eigenlijk fotografie herontdekken. Wat een gigantische eye-opener!
Patrick heeft in een week tijd veel leerstof met mij doorgenomen. Zijn enthousiasme is aanstekelijk en zijn werkwijze een openbaring. Door op beargumenteerde wijze mijn manier van fotograferen deels af te breken en vervolgens weer op te bouwen weet ik nu eigenlijk pas wat echt fotograferen is. Eerlijke fotografie, zonder nabewerking of met een minimum ervan.
Het leren beheersen van flitsfotografie was een van mijn belangrijkste doelen. Hier hebben we uitgebreid bij stilgestaan met als gevolg een aantal hele leuke foto’s, maar vooral kennis over het creëren van mooi licht op plaatsen waar dat niet is. ABC-licht, neuzen plakken, spugende lama’s… het zijn maar een paar van Patrick’s gevleugelde uitspraken die regelmatig terugkomen. Concepten eigenlijk, waar Patrick zijn visie op fotograferen aan ophangt. Het goed doordachte programma, doorspekt met humor, blijft op deze manier goed hangen. Theorie en oefenen kennen een goed evenwicht zodat er telkens ruimte is om het zojuist geleerde in de praktijk te brengen.
En dan natuurlijk de rest van de familie Mollema… Niet alleen had ik het genoegen iedere dag te mogen genieten van de fantastische kookkunsten van Babs (geen woord van gelogen!), ook dochterlief Mina werd op woensdagmiddag bereidt gevonden om even model te zitten voor deze nog ietwat klunzige fotograaf. Ontzettend leuk dat ze hier zo veel plezier in heeft en haar vader en cursist zo helpt. Alsof dat nog niet genoeg was speelde Babs uiteindelijk nog een fantastische hoofdrol in het sluitstuk van de week, als Alice in Wonderland.
Kortom, een week één op één aandacht van een ware meester in de fotografie op intensieve, maar ongedwongen wijze heeft mij een stuk wijzer gemaakt. De gerichte aandacht die ik kreeg hebben mij duidelijk gemaakt waar ik op moet focussen en op moet letten tijden het fotograferen.
Histogram checken, vergelijken, klein kijken. Mijn nieuwe mantra.
Arjen
Een privé foto cursus in Zuid Frankrijk… dat klinkt wel erg luxe. En dat is het ook. Een week lang ondergedompeld worden in de ins en outs van je favoriete bezigheid, allerlei nieuwe dingen leren en eigenlijk fotografie herontdekken. Wat een gigantische eye-opener!
Patrick heeft in een week tijd veel leerstof met mij doorgenomen. Zijn enthousiasme is aanstekelijk en zijn werkwijze een openbaring. Door op beargumenteerde wijze mijn manier van fotograferen deels af te breken en vervolgens weer op te bouwen weet ik nu eigenlijk pas wat echt fotograferen is. Eerlijke fotografie, zonder nabewerking of met een minimum ervan.
Het leren beheersen van flitsfotografie was een van mijn belangrijkste doelen. Hier hebben we uitgebreid bij stilgestaan met als gevolg een aantal hele leuke foto’s, maar vooral kennis over het creëren van mooi licht op plaatsen waar dat niet is. ABC-licht, neuzen plakken, spugende lama’s… het zijn maar een paar van Patrick’s gevleugelde uitspraken die regelmatig terugkomen. Concepten eigenlijk, waar Patrick zijn visie op fotograferen aan ophangt. Het goed doordachte programma, doorspekt met humor, blijft op deze manier goed hangen. Theorie en oefenen kennen een goed evenwicht zodat er telkens ruimte is om het zojuist geleerde in de praktijk te brengen.
En dan natuurlijk de rest van de familie Mollema… Niet alleen had ik het genoegen iedere dag te mogen genieten van de fantastische kookkunsten van Babs (geen woord van gelogen!), ook dochterlief Mina werd op woensdagmiddag bereidt gevonden om even model te zitten voor deze nog ietwat klunzige fotograaf. Ontzettend leuk dat ze hier zo veel plezier in heeft en haar vader en cursist zo helpt. Alsof dat nog niet genoeg was speelde Babs uiteindelijk nog een fantastische hoofdrol in het sluitstuk van de week, als Alice in Wonderland.
Kortom, een week één op één aandacht van een ware meester in de fotografie op intensieve, maar ongedwongen wijze heeft mij een stuk wijzer gemaakt. De gerichte aandacht die ik kreeg hebben mij duidelijk gemaakt waar ik op moet focussen en op moet letten tijden het fotograferen.
Histogram checken, vergelijken, klein kijken. Mijn nieuwe mantra.
Arjen
